Başka bir dünün umudunu, başka bir yarının pişmanlığını üzerinde taşırken, anıların puslu gölgesinde yüzleri iyice solmuş insanların arasından geçerken, yıkılan hayallerin harabelerini adımlarken, eski bir kelimenin yüreğini delen acısı yüreğinde kök salmışken, attığı sessiz çığlıkların yankısını kendisinden başkası duymazken, sürgün olduğu ıssızlığın soğuk duvarlarına çarparken, kendi hikâyesine sahip çıkmakta zorlanmaz mıydı insan? İşte bu hikâyeyi terk ederek, kendisine yeni bir rol biçtiği yeni bir hikâyenin tazeliğine ve güvenli limanına sığınmak için dayanılmaz bir istekle dolmaz mıydı insan? Lale, Menekşe, Papatya, Akasya, Güldane, Yasemin, Manolya ve Sümbül… Sekiz kadın. Başkalarının onlar için yazdıkları hikayeleri terk ederek kendi hikayelerini yazma cesareti gösteren sekiz cesur kadın…
Çiçekten Kadınlar, dalı kırılsa da çiçek açmaktan vazgeçmeyen bu güçlü kadınların hikayesi…
Aslında bu hikayeler herkesin, senin benim hepimizin…
